یک ماجرای واقعی ...

یک ماجرای واقعی ...

وقتی سمند سفید جلوی پایم ایستاد
راننده اش اول لبخند زد
بعدش پرسید مشکلی پیش اومده؟
نگاه کردم و دیدم با خانواده است
یا لااقل اون موقع فکر کردم خانواده اش هستند!!!
گفتم شما با خانواده اید. بفرمایید. زحمت نمی دهم

...
استاد بارها گفته بود آدمها را به ظاهرشون قضاوت نکنین
شاید یه خصلتی دارن که خدا اون خصلتو خیلی دوست داره
شاید کریم هستن و دست عطای بازی دارن
شاید عاشقونه، خادم پدر و مادرن
شاید حتی بی بهونه، فال و آدامس و روزنامه می خرن
شاید...
به این نماز و روزها و حجاب و قران و دعا و زیارتتون مغرور نشین
خدا به صفات خوب آدمها، نظر ویژه میکنه

...
نمی دونم اسمش دروغ بود یا نه
ته دلم نمی خواستم تنهام بذاره و بره
ولی بهش اصرار کردم که با خانواده است و بره!
از وقتی خورشید پایین رفته بود
کلی منتظر ایستاده بودم تا این تنها کورنور ته جاده، بهم برسه

...
استاد گفته بود خدای ما، خدای فسخ عزائمه
خدای ناامید کردن امیدوارهاست
خدای امیدوار کردن ناامیدهاست
خدای معادلات ِ یه دستگاه ریاضی دیگه است!

...
به آشنایی که در کاروانسرا داشتم زنگ زدم
با این که شب قبل، برای اسکان باهاش هم آهنگ کرده بودم
با همه ی پولی که از من قول گرفته بود
کمکی نکرد!
به امداد جاده ای هم زنگ زدم
او نیز...
به اداره محیط بانی و راهداری و ...
آنها هم!

...
من طلبه ام
هزار بار هم که با خودم همه آیات و روایات را مرور کنم
وقتی یه ماشین غریبه...
توی تاریکی دل شب...
وسط کویر...
توی بیراهه...
توی رمل گیر کرده باشه...
و من با خانواده باشم...
هیچ دلیل شرعی و عقلی، منو قانع نمیکنه برم کمکش
اما مرد کُرد، ایستاد و مردانگی اش را به رخ همه ی ادعاهای جانمازم کشید
دیدن این ستاره آسمون کویر، بیشتر از همه دیدنی های "کویر مرنجاب" برایم ماندگار شد
انقدری که تلخی و خطر گیر کردن ماشین در رمل بیراهه دل کویر، از یادم برود

میرزای سدهی

پ ن :خلوت‌گزیده را به تماشا چه حاجت است؟ 

 

کسی که مرا بخاطر خوبی هایم می خواهد نمیخواهم،
کسی را می خواهم که با دانستن کمبود و اشکال هایم بازهم مرا بخواهد …

گاهی تو مجموعه هایی وارد میشی و علارغم میل باطنی بخاطر مجموعه مجبوری با همه دوستی کنی

وقتی متوجه این مشکل بزرگ میشی که از مجموعه کنار میری

بعد می بینی چقده خوبه حالا میتونی دوستاتو خودت انتخاب کنی //....

خدایا شکرت