سیری در شعارها و رجزهای خاطره انگیز جبهه ها

بسم الله

سیری در شعارها و رجزهای خاطره انگیز جبهه ها

مصطفی لعل شاطری: با مراجعه به متون تاریخی آشکار می گردد که همواره شعارها و رجزها یکی از ارکان اصلی در طول جنگ ها بوده است، به نحوی که این فرهنگ از صدر اسلام- جنگ های پیامبر (ص)- تا زمان معاصر- هشت سال جنگ تحمیلی- عملی جاری و پایدار بوده است.

به گزارش قدس انلاین خواندن شعارها و رجزها در طول هشت سال جنگ تحمیلی بی تردید یکی از مشغولیات رزمندگان جان بر کف کشور عزیزمان بوده است به نحوی که گاه یک نفر یا گروهی از رزمندگان با صدای بلند، در انظار، و نه در خلوت و تنهایی با حالات و احیاناً حرکات مناسب و شرایط گوناگون چون مراسم صبحگاهی، عید و عَزا، راهپیمایی، کوهپیمایی، داخل اتوبوس، پشت تویوتا و کامیون و داخل سنگر آن ها را می خواندند به نحوی که سید مهدی فهیمی و محسن مهرآبادی گوشه ای از آن ها را این گونه بیان می دارند که ما به تلخیص تعدادی از خاطره انگیزترین آن ها را نقل می کنیم.

یاور تخریبچی من
لحن و آهنگ: بر وزن و لحن و آهنگ شعر: «یار دبستانی من» خوانده می شود و همه فواصل و مقاطع شعار بر همان اساس و به همان ترتیب است با تفاوت در اصل شعر.
تکخوانی و همخوانی: هم به صورت همخوانی محض ذکر شده، هم به نحو تکخوانی بدون همراهی جمع.
حالات و حرکات: شعاری بود که اغلب با وَجد و سرور و در جَو صمیمی داخل چادر که دور، دورِ مزاح و مطایبه و ادخال سرور بودِ خوانده می شد.
موقع و مکان اجرا: در اوقات فراغت که رزمندگان دور هم جمع بودند و حال و حوصله شعر خواندن داشتند و یا در داخل اتوبوس و هر جا که مجالس برای تکخوانی و بیان ذوق و هنری بود، از هم مضایقه نمی کردند و بی هیچ شائبه ای دار و ندارشان را رو می کردند؛ از آن جمله بود خواندن این شعر و نظایر آن.
یاور تخریبچی من                         با من و همراه منی

لطفا ادامه مطلب را ببینید